Οδοιπορικό του Μετώπου Νεολαίας στην γη του Φιλίππου

Από τη μία, ο καύσωνας του καλοκαιριού και η ασφυκτική ατμόσφαιρα του πυρακτωμένου τσιμέντου· από την άλλη, η θερινή αναστολή λειτουργίας του Εθνικιστικού μας στεκιού που στερεί την εβδομαδιαία επαφή. Ήταν φυσικό επόμενο οι Συναγωνιστές της Θεσσαλονίκης (όσοι δεν αναγκάστηκαν να αφήσουν ήδη την πόλη λόγω εργασίας) να… πάρουν και πάλι τα βουνά. Η ημέρα ξεκινά νωρίς. Ένα κομβόι αυτοκινήτων αφήνει πίσω του το γκρίζο της πόλης, κατευθυνόμενο προς γνώριμα «λημέρια» για τους παλαιότερους, τα οποία έχει έρθει η ώρα να γνωρίσει και η νεότερη «σειρά».

Πρώτη επιβεβλημένη στάση: η Βεργίνα. Με περιβολή που ταιριάζει σε ιερό τόπο – κι όχι τουριστικό αξιοθέατο – οι Συναγωνιστές προσεγγίζουν τον αρχαιολογικό χώρο των τύμβων των Μακεδόνων Βασιλέων. Παρά την απουσία διακριτικών, κάποιοι ντόπιοι αναγνωρίζουν τα «παιδιά με τα μαύρα» και τα υποδέχονται με χαμόγελο. Στο σκοτάδι των ταφικών θαλάμων και έπειτα στο Ανάκτορο των Αιγών, οι νέοι της Χρυσής Αυγής στέκονται με δέος απέναντι στα εκθέματα. Η αυστηρή δωρική γραμμή, τα κτερίσματα και τα όπλα του Στρατηγού-Βασιλέα που ένωσε τον Ελληνισμό, δίνουν μορφή στην ιστορική αναδρομή που είχε προηγηθεί στο πλαίσιο της επιμόρφωσης των νέων μελών.

Ο ήλιος πλέον μεσουρανεί, και το πρόγραμμα προβλέπει δραστική αλλαγή υψομέτρου. Το τοπίο σταδιακά μεταμορφώνεται: η αραιή βλάστηση του κάμπου παραχωρεί τη θέση της στην βαριά σκιά των δρυών, του ιερού δένδρου των αρχαίων βασιλικών οίκων. Λίγο πριν τα 900 μέτρα, ένα μικρό, απομονωμένο Μακεδονικό χωριό με ελάχιστους μόνιμους κατοίκους σηματοδοτεί και την παύση των κινητήρων.

Στο φιλόξενο προαύλιο του Ιερού Ναού, που βοά από τους ήχους του δάσους, οι Συναγωνιστές βρίσκουν την ευκαιρία για ένα σύντομο γεύμα και ανεφοδιασμό με παγωμένο, τρεχούμενο νερό. Η ατμόσφαιρα και οι εμπειρίες που ήδη έχει προσφέρει η ημέρα, δίνουν φυσικά αφορμή για ζωηρές συζητήσεις. Μετά από αυτή τη σύντομη ανάπαυλα, δίδονται οι απαραίτητες οδηγίες και ξεκινά η πολυαναμενόμενη πεζοπορία.

Η διαδρομή βρίσκεται εντελώς εκτός των επισήμως καταγεγραμμένων μονοπατιών. Πυκνές συστάδες, απρόβλεπτες πλαγιές και χαράδρες βάζουν από νωρίς σε δοκιμασία τους «πρωτάρηδες». Προορισμός, οι κρυφές βάθρες που σχηματίζονται βαθιά μέσα στο δάσος. Εκεί, κατά γενική ομολογία, το τοπίο επιβραβεύει όλη την προσπάθεια. Οι πιο «τολμηροί» δεν αργούν να βουτήξουν στο σχεδόν παγωμένο νερό. Τα ψηλά βράχια προσφέρονται και για εντυπωσιακές καταδύσεις, που μάλλον θα σόκαραν όσους περιορίζουν την επαφή τους με τη Φύση στα… «μπιτσόμπαρα».

Ο δρόμος της επιστροφής ξεκινά όταν πλέον ο ήλιος απειλεί να δύσει. Παρά τη σωματική εξάντληση, ο ενθουσιασμός παραμένει εμφανής. Οι αναφορές σε στιγμιότυπα της ημέρας και οι… δυναμικές μουσικές επιλογές δίνουν και παίρνουν. Καθώς τα φώτα της πόλης πλησιάζουν, η απαίτηση για επανάληψη παρόμοιων εξορμήσεων είναι ήδη ομόφωνη.

Φωτορεπορτάζ: