90 χρόνια από την αντικοινοβουλευτική εξέγερση των Γάλλων Εθνικιστών

Στις 6 Φεβρουαρίου του 1934 κατόπιν καλέσματος πατριωτικών οργανώσεων, δεκάδες χιλιάδες Γάλλοι εκ των οποίων πολλοί βετεράνοι του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, διαδήλωσαν στο Παρίσι εναντίον της πολιτικής διαφθοράς. Αφορμή για το ξέσπασμα των αναταραχών αποτέλεσε το περίφημο σκάνδαλο Stavisky. Ο εν λόγω εβραίος χρηματιστής, μέσω των διασυνδέσεων του σε υψηλά κλιμάκια της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας, είχε εξασφαλίσει μια πρωτοφανή ασυλία στις απάτες του, γλυτώνοντας πολλές φορές τις νομικές συνέπειες και καταφέρνοντας να αποσπάσει παρανόμως μεγάλα χρηματικά ποσά.

Μεταξύ των οργανώσεων που συμμετείχαν στην πρώτη γραμμή ήταν η θρυλική Action Francaise του Charles Maurras. Η οργάνωση καλούσε στην συγκέντρωση μέσω της εφημερίδας της με το σύνθημα “Ενάντια στους κλέφτες, ενάντια στο άθλιο καθεστώς: όλοι απόψε στο κοινοβούλιο“, ενώ στην ανακοίνωση της έκανε λόγο για επιχείρηση επιβολής σοσιαλιστικής αναρχίας στην Γαλλία, και συγκάλυψης των μασόνων κλεφτών.

O Maurras, 64 ετών τότε, υπήρξε διαπρεπής συγγραφέας, ποιητής και φιλόσοφος, ένας από τους θεμελιωτές του πολιτικού φαινομένου που αποδόθηκε με τον ιστορικό όρο “πρωτοφασισμός”. Διετέλεσε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας μέχρι και την σύλληψη του τον Σεπτέμβριο του 1944, όταν και καταδικάστηκε ως υποστηρικτής της κυβερνήσεως Vichy του Στρατηγού Petain. Υπήρξε σφόδρα αντίθετος με την τεκτονική Γαλλική Επανάσταση, ενώ είχε δημιουργήσει και ο ίδιος μια οργάνωση για την υπεράσπιση του Εθνικού Καθολικισμού. Ο Maurras ήταν κρατούμενος στις φυλακές μέχρι το 1952, όταν του δόθηκε άδεια να νοσηλευθεί σε νοσοκομείο, όπου και απεβίωσε.

Οι διαδηλωτές, φωνάζοντας συνθήματα κατά της κλεπτοκρατίας, συγκεντρώθηκαν από διάφορες γειτονιές της γαλλικής πρωτεύουσας έξω από την βουλή. Η αντικοινοβουλευτική αυτή διαδήλωση εξελίχθηκε γρήγορα σε μια μαζική λαϊκή εξέγερση. Η ανεργία, η διαφθορά και τα συσσωρευμένα σκάνδαλα προκάλεσαν την δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Οι Εθνικιστές, ως γνήσιοι εκφραστές της λαϊκής βούλησης και επικεφαλής της αντίστασης, υποστήριζαν ότι το κοινοβουλευτικό σύστημα όχι μόνο αδυνατούσε να αυτοκαθαρθεί, αλλά ήταν αυτό το ίδιο και η πηγή των δεινών.

Την νύχτα της 6ης Φεβρουαρίου του 1934 η Δημοκρατία και τα θεσμικά όργανα του σάπιου κοινοβουλίου δεν δίστασαν να διατάξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι τραυματίζονται και περισσότεροι από είκοσι διαδηλωτές πέφτουν νεκροί. Ο κοινοβουλευτισμός δεν συγχωρεί όσους αγαπούν την Πατρίδα και έχουν το θάρρος να δράσουν… Τέσσερις από τους πεσόντες είναι μέλη της Action Francaise, ένας εκ των οποίων Ελληνικής καταγωγής. Στον κατάλογο των νεκρών που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της εποχής, ο γενναίος συμπατριώτης μας αναγράφεται ως Costa Cambo, 42 ετών, μουσικός στο επάγγελμα. Ο Costa τραυματίστηκε πολλαπλά την νύχτα της 6ης Φεβρουαρίου και άφησε την τελευταία του πνοή μετά από τρεις ημέρες υποκύπτοντας στα τραύματα του.

Η κεντροαριστερή κυβέρνηση Daladier παραιτείται έντρομη. Οι αντιφασίστες στο μεταξύ συγκροτούν το αντιεθνικιστικό “λαϊκό μέτωπο” ενάντια στους επαναστατημένους Γάλλους πατριώτες, τρομοκρατημένοι από την παλλαϊκή αποδοχή του αντικοινοβουλευτικού πνεύματος της εξέγερσης, φορείς του οποίου ήταν οι Γάλλοι Εθνικιστές. Λειτουργώντας για άλλη μια φορά ως ασπίδα του συστήματος σε μια κρίσιμη φάση κλονισμού του, οι κόκκινοι έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο μετατρεπόμενοι σε βαστάζοι του κοινοβουλίου και της πλουτοκρατίας.

Η εφημερίδα L’ Action Francaise κυκλοφορεί την επομένη ημέρα της δολοφονικής επίθεσης της φιλελεύθερης κυβέρνησης εναντίον των Εθνικιστών φύλλο με τον τίτλο «Μετά τους κλέφτες, οι δολοφόνοι». Δέκα χρόνια μετά, στις 6 Φεβρουαρίου του 1945 η Δημοκρατία εγκληματεί ξανά. Δολοφονεί τον Εθνικιστή ποιητή και συγγραφέα Robert Brasillach. Την παραμονή της εκτελέσεως του, γράφει τους παρακάτω έμπλεους νόημα στίχους, αγέρωχος και φανατικά πιστός στο προσκλητήριο του Πεπρωμένου:

Οι τελευταίες φλόγες συνεχίζουν να λάμπουν
Την δυσδιάκριτη μέρα που έπεσαν οι δικοί μας.
Με έντεκα χρόνια καθυστέρηση, θα γίνω λοιπόν, δικός σας;
Σας σκέφτομαι απόψε, νεκροί του Φεβρουαρίου.