Ας μιλήσουμε για παρατάξεις – μια οφειλόμενη απάντηση

Έκδηλος ο πανικός στις κομματικές «νεολαίες» του πολύπαθου ακαδημαϊκού χώρου μετά τις πολλαπλές ενημερωτικές παρεμβάσεις του Μετώπου Νεολαίας σε πανεπιστήμια σε ολόκληρη την Ελλάδα. Μέσα από τις θλιβερές ανακοινώσεις τους αναδύεται ο μίζερος μπολσεβικισμός που διαπνέει άπαντες τους μισούντες το Έθνος και προκαλούν γέλιο οι πολιτικές αναλύσεις στις οποίες προβαίνουν για να εξηγήσουν το «ανεξήγητο» της Χρυσής Αυγής.

Ας γίνει πρώτα αναφορά σε ένα πάγιο δεδομένο: κάθε φορά που το κίνημα των Ελλήνων Εθνικιστών, η Χρυσή Αυγή, διεξάγει πολιτική δράση σχετική με την ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα (αφισοκολλήσεις σε πανεπιστήμια, διανομές φυλλαδίων σε φοιτητές κ.α.), προκαλούνται σφοδρές αντιδράσεις από έναν συρφετό σφετεριστών του δημοσίου βήματος και των κρατικών υποδομών της παιδείας, οι οποίες περιλαμβάνουν από ανακοινώσεις έμπλεες εμπάθειας, έως ψηφίσματα «διαμαρτυρίας» σε πρυτανείες, αστυνομίες, μέσα μαζικής εξαπάτησης και γενικά κάθε είδους εξουσία που υποτίθεται ότι εχθρεύονται…

Δεν είναι φυσικά ούτε αλλόκοτη, ούτε πρωτοφανής αυτή η στάση. Όπως χαρακτηριστικά έχει αναφέρει και ο Αρχηγός μας, Νικόλαος Μιχαλολιάκος, επί μεταπολίτευσης στην Ελλάδα επικρατεί μια κόκκινη χούντα, η οποία για πρώτη και μοναδική φορά βρήκε σθεναρή αντίσταση μόνο από το ορμητικό φαινόμενο της ανάδειξης της Χρυσής Αυγής σε μια ζωντανή κοινωνική πραγματικότητα. Οι οχλήσεις του αριστερού παρακράτους ενάντια στο Κίνημα μας ήδη από την δεκαετία του ’90 έφτασαν μέχρι και σε εκκλήσεις βουλευτάδων για την απαγόρευση του κόμματος. Οι συντονισμένες αυτές αντιδράσεις δεν είναι καθόλου τυχαίες. Το καθεστώς βλέπει να απειλείται από την δράση μας η συνεχής προπαγανδιστική στόχευση (κοινώς, πλύση εγκεφάλου) σε βάρος της Ελληνικής νεολαίας, ειδικότερα των φοιτητών μεγάλων ακαδημαϊκών συγκροτημάτων στα αστικά κέντρα.

Προφανώς σε αυτό το πεδίο χυδαίου ανθελληνισμού και αντιχρυσαυγιτισμού κάποιοι θεωρούν ότι έχουν τις δυνατότητες να δώσουν τους περιώνυμους «αγώνες» τους, τους οποίους εξαργυρώνουν αργότερα μετατρεπόμενοι σε καλά αμειβόμενα γρανάζια του συστήματος και πειθήνιοι δούλοι του. Άλλωστε η κομπίνα της «εξέγερσης του πολυτεχνείου» έχει δείξει ότι τέτοιου είδους παραμυθάκια απέδιδαν καλά μέχρι τώρα. Θέλοντας να προσομοιάσουν μια παραμορφωμένη εικόνα ατρόμητου «αγωνιστή» αυτές οι γραφικές φιγούρες ψάχνουν διέξοδο συχνά σε τραμπουκισμούς και αναζήτηση μεμονωμένων «φασιστών» φοιτητών για να ασκήσουν την άνανδρη τρομοκρατία τους. Εις μάτην, πλέον λαμβάνουν την απάντηση που τους πρέπει ακόμα και από απλούς μαθητές.

Η εύνοια που απολαμβάνει από την εκάστοτε κυβέρνηση το κάθε λογής δήθεν πανεπιστημιακό γκρουπούσκουλο αποδεικνύεται και από την πολιτική διαδρομή των ταγών του ελλαδικού κράτους τις τελευταίες δεκαετίες. Πάμπολλοι εκ των πολιτικάντηδων (όλων των κομμάτων) που σήμερα καταδυναστεύουν τον Λαό μας για χάρη των ξένων αφεντικών τους, προσποιούνταν κι αυτοί τους επαναστάτες μέχρι πριν μερικά χρόνια. Κοινώς, η θητεία σε τέτοιους σχηματισμούς φαίνεται ότι εξασφαλίζει ένα καλό «διαβατήριο» ανέλιξης στο σύστημα της μεταπολίτευσης όταν οι δικοί μας Συναγωνιστές βρίσκονται φυλακισμένοι για τον πολιτικό τους αγώνα. Κι όμως, αυτά τα ανθρωπάκια έχουν το θράσος στις ανακοινώσεις τους να μας συνδέουν με κυβερνητικές δυνάμεις όταν οι ίδιοι ταυτίζονται πλήρως μαζί τους χάρη στις σύγχρονες καπιταλιστικές επιταγές του διεθνισμού.

Πέρα λοιπόν από τον γνωστό αντιφασιστικό εσμό που πάει χέρι χέρι με το σύστημα σε κάθε του μορφή, υπάρχουν και οι θλιβερές παρατάξεις που υπόκεινται επίσημα στην κυβέρνηση και την Νέα Δημοκρατία. Πρόκειται για ετερόκλητες μαζώξεις δίχως καμία ιδεολογία πέρα από την κομματικά επιβαλλόμενη εθνομηδενιστική, φιλελεύθερη, έως και ακραία αριστερή γραμμή σε πληθώρα ζητημάτων. Παρ’ όλα αυτά έχουν συχνά το θράσος να στοχεύουν στην παραπλάνηση των εθνικά σκεπτόμενων φοιτητών ενώ αποτελούν τους κύριους πολέμιους της Εθνικής Ιδέας και φυσικά του Εθνικιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής.

Προκαλούν πραγματική αηδία οι απελπισμένες προσπάθειες τέτοιων επίδοξων μικροπαραγοντίσκων που υφαίνουν το προσωπείο μιας «πατριωτικής, συντηρητικής και φιλοχριστιανικής Νέας Δημοκρατίας» σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή σε επαρχιακά τμήματα. Φαινομενικά, εκεί ο κεντρικός μηχανισμός δεν ασκεί άμεσο έλεγχο (σκόπιμα και προς άγρα δεξιών ψήφων). Όλοι αυτοί οι γαλάζιοι μασκαράδες ξεφτιλίζονται οριστικά όταν τελικά παίρνουν τον λόγο στα συνέδρια τους και δηλώνουν υποταγή στα κελεύσματα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών ή συμμετέχουν χαρωπά στην προώθηση νοσηρών φαινομένων όπως η φεμινιστική και «LGBT» ατζέντα, τα ανοιχτά σύνορα, η ελληνοτουρκική «φιλία» κ.α.

Ακόμα και εάν πασχίζουν να παρουσιάσουν το ψέμα ως αλήθεια, η ποιοτική διαφορά μεταξύ των νέων Εθνικιστών της Χρυσής Αυγής και των κεντρώων, φιλελεύθερων θυμάτων της Νέας Δημοκρατίας είναι πασίδηλη. Τις υποτίθεται «πατριωτικές» απόψεις που ανταλλάσσουν δειλά δειλά και με ψιθύρους μεταξύ τους σε γραφεία και αμφιθέατρα, όχι μόνο δεν τις πιστεύουν και δεν τις τιμούν, αλλά δεν έχουν καμία αξία μιας και αποτελούν μια μειοψηφική ψευτοτάση εντός του μορφώματός τους. Οι γαλάζιοι εθνοκάπηλοι διαπράττουν επαίσχυντη ύβρι λερώνοντας σύμβολα, λάβαρα και Ιδέες που τολμούν να μεταχειριστούν στην πολιτική τους προπαγάνδα είτε σε απευθείας επαφές με αφελείς φοιτητές, είτε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το διαδίκτυο εν γένει. Γνωρίζουμε ότι μερικοί από δαύτους, που παριστάνουν τους ακροδεξιούς και τους τουρκοφάγους στο ασφαλές μικροπεριβάλλον του χυδαίου λαϊκισμού τους, θα ήθελαν πολύ να γίνουν μια άλλη «Χρυσή Αυγή» στην συνείδηση της νέας γενιάς. Η ταυτότητα του Χρυσαυγίτη όμως απαιτεί θάρρος και αυτό τους λείπει.

Ως Μέτωπο Νεολαίας μένουμε πιστοί στην μάχη εναντίον όλων. Οι μεν «αγωνιστές» της αριστεράς μπορούν να συνεχίσουν να σέρνονται μέσα σε καταλήψεις παρέα με ναρκέμπορους και να ξεδίνουν καίγοντας κάδους καθοδηγούμενοι από ασφαλίτες (για να συντηρηθεί η πόλωση της ΝΔ). Οι δε «νεολαίοι» της τραβελοδεξιάς ας μείνουν στο να ξερνούν αλκοόλ έξω από νυχτερινά κέντρα φορώντας ροζ πουκάμισα, αυτό μόνο τους ζητά η παράταξη τους. Ας το πάρουν όμως απόφαση ότι θα μας βρίσκουν μπροστά τους στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και όπου αλλού μπορεί να βρίσκονται Ελληνικές ψυχές έτοιμες να αφυπνιστούν, χωρίς να πτοούνται από τους παλιάτσους της κομματοκρατίας και τα «νεολαιίστικα» εξαπτέρυγά της.