Απάντηση στον αριστερό μισανθρωπισμό: Το έμβρυο ζει και νιώθει
Ο δυστοπικός εφιάλτης της νέας αριστεράς (βλ. τρίτο κύμα φεμινισμού) έγινε πραγματικότητα, έχοντας επιδείξει μία κλιμακωτή επιθετικότητα τα περασμένα χρόνια. Πλέον μία σταράτη κουβέντα εναντίον κάποιας υπερπροστατευμένης μειονότητος σε στέλνει στο δικαστήριο, ενόσω μαινόμενα στίφη συναισθηματικά αποτυχημένων ατόμων (μεσούσης της υπογεννητικότητος που καταβροχθίζει γοργά το εθνικό μας κουφάρι) ηδονίζονται με το δικαίωμα στην θανάτωση εκατοντάδων χιλιάδων Συνελλήνων, πριν καν δουν το φως της ημέρας, προτού απολαύσουν το θεόδοτο δικαίωμα της αυτοδιαθέσεως. Όχι. Το έμβρυο είναι ξεχωριστός άνθρωπος με ίδια ψυχοβιολογική συμπεριφορά﮲ όχι εξάρτημα της μητέρας του.
Παρά ταύτα, ένας εγωπαθής δικαιωματάκιας επικαλείται πολλές σοφιστείες για να αποδείξει ότι η δολοφονία του εμβρύου είναι θεμιτή την 98η ημέρα, ενώ την 99η ημέρα όχι και τόσο. Σε αυτά τα πλαίσια, ειδικά όταν υπεισέρχεται η πολιτική ορθότητα, τα επιστημονικά δεδομένα ενίοτε παρατίθενται κατά το δοκούν. Γι’ αυτό κρίνεται αναγκαία η ηθική-οντολογική αποδόμηση της αμβλώσεως. Άλλωστε, μπορεί να μην είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες όμως όσοι και όσες υπερασπίζονται με φετιχιστική θέρμη την κανονικότητα της αμβλώσεως, θα πρέπει να μας απαντήσουν σε ένα καίριο ερώτημα: έχουν αναλογισθεί το ενδεχόμενο να αποτελούν οι ίδιοι/ες προϊόντα μιας αποτυχημένης εκτρώσεως;
Οδυσσεύς
Φωτογραφία εμβρύου 12 εβδομάδων, σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία η θανάτωση του
είναι νόμιμη ακόμα και σε αυτό το στάδιο!
Πηγές:
1) Hornberger LK, Sahn DJ. Rhythm abnormalities of the fetus. Heart. 2007;93 (10): 1294-300
2) Keith L.Moore και T.V.N Persaud (2008). “Η ανθρώπινη διάπλαση: εμβρυολογία κλινικού προσανατολισμού”, Broken Hill, 8th edition. στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πασχαλίδη (ISBN: 9603998068), σελ.474
3) NCBI: PubMed: Padilla N. Lagercrantz H. “Making of the Mind” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31922622
4) Vaughan, Christopher (1996). “How Life Begins: The Science of Life in the Womb”. New York: Times Boooks (ISBN 978-0-8129-2103-8), σελ.207-209
3) NCBI: PubMed: Padilla N. Lagercrantz H. “Making of the Mind” https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31922622
4) Vaughan, Christopher (1996). “How Life Begins: The Science of Life in the Womb”. New York: Times Boooks (ISBN 978-0-8129-2103-8), σελ.207-209
Σαν μία μικρή σημείωση σε αυτό το κείμενο, παραθέτω ένα παντοτινά επίκαιρο απόσπασμα από ένα άρθρο της Σίτσας Καραϊσκάκη το 1938, στο περιοδικό της Ε.Ο.Ν. “Η Νεολαία”.
Αφιερωμένο στα κορίτσια με τα μαύρα~
“Η γυναίκα, το κορίτσι, πρέπει να αισθανθεί βαθιά και γνήσια, εκατό τοις εκατό, την γυναικεία της φύση, έτσι όπως ο άνδρας χρειάζεται να είναι σήμερα εκατό τοις εκατό άνδρας, με όλες τις ανδρικές αρετές και όλες τις ανδρικές ιδιότητες. Πρέπει να ξυπνήσει μέσα της η θέληση για οικογένεια, γιατί αυτή είναι η Ιερή Πηγή της Εθνικής Αναγέννησης. Πρέπει να νιώσει βαθιά, ότι σ’ αυτή είναι τοποθετημένα τα πιο σπουδαία βιολογικά προβλήματα του Έθνους.
Ήτανε μια τρομερή εγκληματική πράξη εναντίον της εθνικής ζωής, η ψεύτικη φιλανθρωπία των λιμπεραλιστών με την βλακώδη φράση προς την γυναίκα: ‘Μα τι, θα γίνεις μηχανή παιδοποιίας?’ Δηλαδή, οι προστάτες της λιμπεραλιστές και κομμουνιστές της έχυναν το φαρμάκι μέσα στην ψυχή και την προέτρεπαν να ξεχάσει το μεγάλο της και γιγάντιο προορισμό. Είχανε ξεχάσει μέσα στην πνευματική και ψυχική θολούρα του τελευταίου αιώνα, πως η ‘γυναίκα – μητέρα’ πρέπει να τεθεί πάνω από την ‘γυναίκα – ηδονή’ και πάνω από όλα γενικά. Αυτοί, όμως, οι αληθινοί προδότες του Έθνους, ήξεραν πως παραχώνοντας την βιολογική πηγή του λαού μας, εμπόδιζαν την εξέλιξη και την αναγέννηση. Γιατί λαός χωρίς νεότητα, είναι λαός καταδικασμένος σε θάνατο.
Σε μια περασμένη, ανόητη και καταστρεπτική εποχή, σε γελάσανε μερικοί ψεύτες και χαμένοι. Σου είπανε: ‘Ζεις σκλάβα, γυναίκα, είσαι μόνο μια μηχανή για παιδιά, που χρειάζεται η αστική κοινωνία για να βάζει τροφή στα κανόνια, σου έχουν αφαιρέσει όλα τα δικαιώματα του ανθρώπου, πρέπει να σηκωθείς και να τα ξαναπάρεις’. Για εσένα η οικογένεια είναι σκλαβιά και το σπίτι φυλακή. Και εσύ πίστεψες και αναστατώθηκες. Σήκωσες μια σημαία με τα ψεύτικα σήματα, που λέγονταν φεμινισμός και γυναικείος ανθρωπισμός. Όλες οι γυναίκες του κόσμου είχανε πλανηθεί σ’ αυτό το ανόητο κήρυγμα, δεν ήσουνα μοναχή σου. Και βγήκανε όλες, μικρές και μεγάλες, και φώναζαν στους δρόμους, ζητώντας ‘δικαιώματα’.
Όμως, πρέπει να ξέρεις, νέο κορίτσι, πως η γυναίκα με τον τρόπο αυτό αντί να σηκωθεί, όπως της υποσχέθηκαν, έπεσε βαθιά, πολύ βαθιά!”