Μνήμη και Τιμή στον Παύλο Μελά

Στις 13 Οκτωβρίου του 1904 ένας μεγάλος Ήρωας της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας ποτίζει με το αίμα του το ιερό χώμα της Μακεδονίας και περνάει στη σφαίρα των Αθανάτων του Γένους, κάνοντας το όνομα του συνώνυμο του Μακεδονικού Αγώνα. Ο Παύλος Μελάς, γεννημένος από μία εύπορη οικογένεια στην Κηφισιά της Αθήνας κι έχοντας μία πολύ προσοδοφόρα θέση ως αξιωματικός, αφήνει τα πάντα για να οργανώσει αντάρτικο και να πολεμήσει στα βουνά της σκλαβωμένης Μακεδονίας. Ήταν τότε που το ελληνικό κράτος τον αφήνει μόνο του σε αυτή του την προσπάθεια.

Η Χρυσή Αυγή εδώ και αρκετά έτη, με πρωτοβουλία του Πυρήνα Καστοριάς, διοργανώνει μία ταπεινή εκδήλωση μνήμης για την επέτειο του θανάτου του Παύλου Μελά. Έτσι και φέτος από νωρίς το μεσημέρι Συναγωνιστές από όλη τη Μακεδονία συναντήθηκαν στον χώρο προσυγκέντρωσης και σε άριστα σχηματισμένη παράταξη ξεκίνησε η πορεία προς το εκκλησάκι των Ταξιαρχών για να κατατεθούν στεφάνια στην προτομή του Παύλου Μελά.

Την εκδήλωση χαιρέτισαν ο πυρηνάρχης του Τοπικού Πυρήνα Καστοριάς και ο πρόεδρος του Πατριωτικού Ελληνικού Συνδέσμου, Χάμος Αστέριος. Ακολούθησε μία σύντομη ιστορική αναφορά δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη προσφορά του Παύλου Μελά στον Μακεδονικό Αγώνα και το άδικο τέλος του.

Με συγκίνηση και με βαθύ το αίσθημα του χρέους ακολούθησε αυθόρμητη πορεία στους κεντρικότερους δρόμους της Καστοριάς καθ’ όλη τη διάρκεια της οποίας ακούγονταν ασταμάτητα το σύνθημα “Η Μακεδονία είναι Ελληνική, Εθνικισμός-Χρυσή Αυγή”. Αυτό που προκάλεσε μεγάλη έκπληξη ήταν η θερμή υποδοχή που λάβαμε από τον τοπικό πληθυσμό της πόλης. Από τα μπαλκόνια ο κόσμος χειροκροτούσε, αυτοκίνητα κόρναραν σε ένδειξη συμπαράστασης, διερχόμενοι φώναζαν συνθήματα μαζί μας και, όταν έφτασε το τέλος της πορείας και τραγουδήσαμε τον εθνικό ύμνο, όλοι οι παρευρισκόμενοι, μαζί με τους περαστικούς και όσους έτυχε να βρίσκονται δίπλα μας, έμειναν σε στάση προσοχής εις ένδειξη σεβασμού στη σημαία που είχε τοποθετηθεί μπροστά.

Η εκδήλωση δεν είχε λήξει όμως. Με προορισμό το σπίτι όπου φονεύθηκε ο Παύλος Μελάς ξεκίνησε μηχανοκίνητη πορεία με τις σημαίες και τα λάβαρα του Κινήματος να κυματίζουν από τα παράθυρα των αυτοκινήτων στον παγωμένο αέρα της πόλης. Περίπου μισή ώρα αργότερα η φάλαγγα κατέθφασε στο χωριό Σιάτιστα (το οποίο μετονομάστηκε σε Παύλος Μελάς), όπου ο Μελάς με τα παλικάρια του βρήκε καταφύγιο με τη βοήθεια των χωριανών, αφού ήταν πλέον καταζητούμενος ως υποκινητής του αντάρτικου που είχε ξεσπάσει.

Για πολλά χρόνια το σπίτι όπου ο Μελάς άφησε την τελευταία του πνοή συντηρούνταν από τον εγγονό του ιερέα στον οποίο ανήκε η κατοικία. Στο σπίτι αυτό κρυβόταν ο “Μίκης Ζέζας” μαζί με 7 παλλικάρια του. Σήμερα το σπίτι συντηρείται από έναν φύλακα, ο οποίος είναι εγγονός μιας εκ των χωριανών που φρόντιζαν τον Μελά και τους στρατιώτες του.

Όσες φορές και να βρεθεί κανείς σε αυτόν τον ιερό τόπο, όσες φορές και να ακούσει την ιστορία από τον γερασμένο φύλακα που μεγάλωσε σε αυτό το σπίτι και το συντηρεί, πάλι θα νιώσει τη βαριά ατμόσφαιρα και τα μάτια του μπορεί εύκολα να βουρκώσουν.

Ο ευγενικός και πάντα πρόθυμος φύλακας του σπιτιού διηγήθηκε ιστορίες για κάθε ένα δωμάτιο του σπιτιού ξεχωριστά και βουρκωμένος από τη συγκίνηση προέτρεψε τους Συναγωνιστές να συνεχίσουν τον αγώνα τους, ειδικά τώρα που η Ιστορία παραχαράσσεται και το Μακεδονικό ζήτημα έχει πάρει τόσο άσχημη τροπή, με την προδοσία του ονόματος να φαντάζει πιθανότερη από ποτέ!

Αναμφίβολα για άλλη μία χρονιά αυτή η τελετή μνήμης μας βρήκε μπροστά στους μεγάλους Ήρωες που μας έδωσαν το κουράγιο να ανανεώσουμε τον Όρκο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, νιώθοντας με ταπεινοφροσύνη ότι έχουμε την Τιμή να συνεχίσουμε το ανεκπλήρωτο έργο τους.