Oswald Mosley, ο ευγενής ηγέτης του βρετανικού Εθνικισμού

Ο Oswald Mosley υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του Φασισμού και σημάδεψε με την δράση, τους αγώνες και τις ιδέες του όλα τα μεταπολεμικά ευρωπαϊκά ριζοσπαστικά κινήματα, καθώς υπήρξε ο κήρυκας της αναγέννησης και της ενότητας της Μεγάλης Ευρώπης. Γεννηθείς τον Νοέμβριο του 1896, ο Oswald Mosley ήταν γόνος μιας παλιάς αριστοκρατικής οικογένειας από την κομητεία Staffordshire της Αγγλίας. Ενώ ήταν ακόμα δόκιμος στην Στρατιωτική Σχολή του Sandherst, λαμβάνει μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και γρήγορα εντάσσεται στην νεοσύστατη αεροπορία ως πιλότος αναγνώρισης, βιώνοντας στο μεταξύ και έναν σοβαρότατο τραυματισμό το 1915. Ακολούθησε μια πολύχρονη πολιτική καριέρα, αν και σε μερικά χρόνια έμελλε να εκπαραθυρωθεί από το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας του.

Το 1918 εκλέγεται για πρώτη φορά με τους «Συντηρητικούς» στην βουλή των κοινοτήτων. Καταχωρείται ως το πιο νεαρό μέλος του βρετανικού κοινοβουλίου στα είκοσι δύο του χρόνια, όμως γρήγορα απογοητεύεται από τους «Torries», τασσόμενος δυναμικά υπέρ της υπεράσπισης των παλαιών πολεμιστών και των βιομηχανικών εργατών. Αξίζει να αναφερθεί ότι η ύστατη αφορμή της αποχώρησής του, ήταν οι μέθοδοι καταστολής του εθνικοαπελευθερωτικού επαναστατικού κινήματος της Ιρλανδίας, στις οποίες και αντιτάχθηκε σθεναρά, μην υπολογίζοντας την καριέρα του έναντι των αρχών του. Στην μετέπειτα πορεία του ο Oswald Mosley δεν δίστασε να υπερασπιστεί δημόσια τα δικαιώματα του ιρλανδικού λαού, θεωρώντας εκείνα τα χρόνια την επίσημη βρετανική πολιτική ενάντια στην Ιρλανδία, ως ατιμωτική για τις αξίες του λαού του. Ο Mosley συνεχίζει την πολιτική του δράση μέσα από το «Εργατικό Κόμμα» μαχόμενος για κοινωνική δικαιοσύνη και προτείνοντας τολμηρά μέτρα. Ως λαμπρός ρήτορας, θα χαρακτηριστεί και ως ο «Kόκκινος Aριστοκράτης», ενώ διετέλεσε μέχρι και κυβερνητικό στέλεχος. Η ρήξη του με τους «Εργατικούς» δεν άργησε να επέλθει το 1930, λόγω των ριζοσπαστικών θέσεων του Oswald Mosley και της ανικανότητας του Εργατικού Κόμματος να ασκήσει μια αποτελεσματική φιλολαϊκή πολιτική, αλλά και να προστατέψει την χώρα από την τρομερή οικονομική κρίσης του 1929.

Έκτοτε ασχολήθηκε με την πολιτική καθαρά μέσα από το πρίσμα της εθνικιστικής προοπτικής. Ιδρύει το «Νέο Κόμμα» ως συσπείρωση εθνικών και λαϊκών δυνάμεων, το οποίο γρήγορα συγκρούεται με το πολιτικό κατεστημένο και ακολουθεί φασιστικές τάσεις. Τον Ιανουάριο του 1932 ο Mosley μετέβη στην Ρώμη όπου και συνάντησε τον Mussolini. Εκεί, είχε την ευκαιρία να παρατηρήσει από κοντά τα επιτεύγματα του φασιστικού καθεστώτος. Μετά από μια δεύτερη επίσκεψή του στην Ιταλία το φθινόπωρο του ίδιου έτους, κατά την διάρκεια της οποίας έτυχε θερμής υποδοχής από μονάδες Μελανοχιτώνων, ο Oswald Mosley ίδρυσε τον Οκτώβριο του 1932 τον φορέα British Union of Fascists (B.U.F.), ήτοι την «Βρετανική Ένωση Φασιστών», η οποία θα εξελίσσονταν σε ένα από τα ισχυρότερα φασιστικά κινήματα του μεσοπολέμου. Το «Νέο Κόμμα» είχε ήδη διαλυθεί τον Απρίλιο του 1932. Ο Mosley και το κίνημά του αγωνίστηκαν για σχεδόν μια δεκαετία, με σκοπό να αναγεννήσουν, μέσω ενός πραγματικά ανατρεπτικού πνεύματος, τις βρετανικές αξίες. Αγωνίστηκαν επίσης και με σκοπό να δώσουν ζωή στην, διαβρωμένη από τον καπιταλισμό και την δημοκρατία, αγγλική κοινωνία, προτείνοντας έναν άλλον τύπο ανθρώπου, μια άλλη ηθική και μια άλλη πνευματικότητα, αυτή της Τιμής και της αφοσίωσης στην Πατρίδα και τον λαό. Η B.U.F. απέκτησε γρήγορα την δική της έδρα, τον «Μαύρο Οίκο», την δική της φρουρά, τους Μελανοχίτωνες (Blackshirts), και τις δικές της εφημερίδες («Η Φασιστική εβδομάδα», «Δράση», «Ο Μελανοχίτων»).

Το 1936 η B.U.F. έλαβε την ονομασία «British Union of Fascists and National Socialists», ήτοι «Βρετανική Ένωση Φασιστών και Εθνικοσοσιαλιστών». Το κίνημα ασκούσε πάρα πολύ μεγάλη επιρροή στην μεσοπολεμική Βρετανία, οι συγκεντρώσεις του ήταν οι πολυπληθέστερες στην ιστορία της χώρας, ενώ στις δημοτικές εκλογές του Λονδίνου το 1937 τα ποσοστά του κυμαίνονταν μεταξύ του 14% και του 23%. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι η B.U.F. είχε λάβει ήδη από την δεκαετία του 1930 μια σαφή αντισιωνιστική τοποθέτηση, σε σχέση με τις μεθοδεύσεις των Εβραίων στην Παλαιστίνη ενάντια στον ντόπιο πληθυσμό. Χαρακτηριστική ήταν η έκδοση της μπροσούρας «The Holy Land Arab or Jew» το 1938, μέσω της οποίας το κίνημα ασκούσε σκληρή κριτική στην ήδη αναπτυσσόμενη σιωνιστική προπαγάνδα, ενόψει και των αραβικών αντισιωνιστικών και αντιιμπεριαλιστικών εξεγέρσεων των ετών 1936–1939. Στο κίνημα συμμετείχαν άλλωστε και πολλοί Άγγλοι αγωνιστές οι οποίοι ήταν γνωστοί για τις αντιεβραϊκές τους θέσεις, όπως ο Α. Κ. Chesterton και ο William Joyce.

Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Mosley τάχθηκε υπέρ της ειρήνης στην Ευρώπη και ενάντια στην εμπλοκή της χώρας του σε έναν νέο πόλεμο με την Γερμανία. Η μεγαλειώδης και θαρραλέα εκστρατεία που εξαπέλυσε με τους συναγωνιστές του για την διατήρηση της ειρήνης, συνάντησε αρχικά μια ενθουσιώδη απήχηση, κάτι που υπεδείκνυε ότι ο πόλεμος δεν ήταν επιλογή του βρετανικού λαού, αλλά μεθόδευση των πολεμοκάπηλων τεκτόνων αστών. Τον Ιανουάριο του 1940 μεσούντος του πολέμου, η βασική αντιπολεμική έκδοση της B.U.F. «The british peace: how to get it», πούλησε εκατό χιλιάδες φύλλα από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας. Στις 27 του ίδιου μήνα, πλήθος κόσμου υποδέχονταν στην πόλη του Manchester τον Churchill, φωνάζοντας «Ζήτω ο Mosley! Ζήτω η ειρήνη!». Το αμέσως επόμενο διάστημα το κίνημα προχώρησε σε κλιμάκωση των μαζικών του συγκεντρώσεων, οι οποίες συσπείρωσαν χιλιάδες συμμετέχοντες. Η βρετανική κυβέρνηση μπροστά στον κίνδυνο μιας πολιτικής συντριβής, και παρ’ όλο που ο Mosley και οι σύντροφοί του δεν είχαν πάρει ανοιχτά θέση υπέρ της Γερμανίας, διέταξε την σύλληψη του ίδιου του επικεφαλής και της συζύγου του, καθώς και πολλών σημαντικών στελεχών και μελών της B.U.F., ο αριθμός των οποίων ανήλθε στους 735 διωκόμενους αγωνιστές. Με αυτόν τον τρόπο ήθελε το βρετανικό κράτος να αποκεφαλίσει δραστικά την φασιστική οργάνωση.

Μετά την καταστροφή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Mosley έθεσε τις βάσεις ενός νέου ξεκινήματος με την έκδοση του βιβλίου «The alternative», στο οποίο διατύπωνε τις θέσεις της Ευρώπης–Έθνους, της ιδέας δηλαδή μιας μεγάλης ενότητας των Ευρωπαίων ενάντια στην υποδούλωση από την αμερικανοκρατία και την σοβιετική απειλή. Τον Φεβρουάριο του 1948 ιδρύει το «Union Movement», το οποίο ρίχτηκε εξαρχής στην μάχη για την ελευθερία του λόγου και την υπεράσπιση της Ευρώπης. Παρά το εξαιρετικά αρνητικό κλίμα μεταπολεμικά, το «Union Movement» κατάφερε να οργανώσει εκ νέου μαζικές και ανοιχτές συγκεντρώσεις, να εκδώσει εκ νέου εφημερίδες (όπως π.χ. το έντυπο «Action»), αλλά και να συμμετάσχει σε εκλογικές αναμετρήσεις καταγράφοντας υπολογίσιμα αποτελέσματα. Το 1950 εκδόθηκε από την σύζυγό του η μηνιαία επιθεώρηση «The European», με την οποία συνεργάστηκαν σημαίνουσες προσωπικότητες του μεταπολεμικού Φασισμού, μεταξύ αυτών και ο Ezra Pound. Ο Pound εξάλλου είχε ήδη συνεργαστεί με τον Mosley και κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Σημαντική ήταν και η συμβολή του στις ατυχείς προσπάθειες συντονισμού και ενοποίησης του μεταπολεμικού εθνικιστικού ρεύματος και της συγκρότησης ενός πανευρωπαϊκού επαναστατικού κινήματος. Για ένα μικρό διάστημα συνεργάστηκε με τον Francis Parker Yockey, ηγέτη του «Ευρωπαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου», ενώ το 1951 συμμετείχε στην ίδρυση του «Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Κινήματος», από κοινού με τον Γάλλο νεοφασίστα θεωρητικό και συγγραφέα Maurice Bardèche, τον Σουηδό Per Engdahl, τον Ernesto Massi από το «Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα», και τον Karl Heinz Priester από το «Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ράιχ». Αυτό το εγχείρημα ήταν μια προσπάθεια η οποία δυστυχώς δεν ευδοκίμησε. Ωστόσο ο Mosley θα συνεχίσει τις προσπάθειές του και το 1962 θα συμβάλλει στην ίδρυση του «Ευρωπαϊκού Εθνικού Κόμματος», στην οποία συνέβαλε και ο Βέλγος αντισιωνιστής θεωρητικός Jean Thiriart.

Το ιδεολογικό και πολιτικό έργο του υπήρξε βαρυσήμαντο, καθώς άνοιξε νέους τολμηρούς και καινοτόμους ορίζοντες όσον αφορά τις ιδέες για τον Ευρωπαϊκό Σοσιαλισμό, τον εργατικό συνδικαλισμό, την οικοδόμηση μιας οργανικής οικονομίας, τις διεθνείς πολιτικές και στρατηγικές ανακατατάξεις του μεσοπολέμου, και κυρίως την διαμόρφωση ενός μαχητικού, επαναστατικού και αντικαπιταλιστικού Ευρωπαϊκού εθνικισμού. Ο Oswald Mosley πέθανε τον Δεκέμβριο του 1980 στο Orsay της Γαλλίας. Το αγωνιστικό ήθος, η αυταπάρνηση και το απαράμιλλο θάρρος που επέδειξε ο μεγάλος αυτός οραματιστής, αποτελούν μια ισχυρή κληρονομιά αυτής της Ευρώπης που οραματίστηκε, και στην οποία αφιέρωσε με πάθος την ζωή του.

Μέτωπο Νεολαίας – Τομέας Ιστορίας