Τελετή Μνήμης Θερμοπυλών 2024: Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου
Για ακόμα μια φορά, καλούμαστε να δώσουμε το “παρών” σ’ εκείνο τον ιερό τόπο όπου οι αρχαίοι πρόγονοι μας έδωσαν το απόλυτο παράδειγμα αυταπάρνησης και Ηρωισμού. Εκεί, όπου η Θυσία των λίγων έγινε αιώνια εντολή Αγώνα για την την Πίστη στην Φυλή μας, εκεί όπου το πνεύμα του βασιλέως Λεωνίδα και των αθάνατων μαχητών του, συνεχίζει να εμπνέει τις γενιές των Ελλήνων. Οι Θερμοπύλες δεν είναι απλώς ένα πεδίο μάχης, είναι το αιώνιο σύμβολο της Τιμής όπου οι βάρβαροι εισβολείς υποκλίθηκαν μπροστά στην ασυγκράτητη Ελληνική ανδρεία.
Η παρουσία μας σε αυτή την τελετή δεν μια ευκαιριακή απόδοση τιμής σε μια αρχαία μάχη, είναι μια διακήρυξη προς όλους τους δειλούς και υποταγμένους, ότι η Ελληνική ψυχή είναι άτρωτη. Αυτή η συγκέντρωση είναι αφιερωμένη σε κάθε Ήρωα του Ελληνικού Έθνους και σε κάθε Συναγωνιστή που έφυγε προς την αιωνιότητα παραμένοντας Πιστός στην Ιδέα! Ταυτόχρονα, είναι η ιδανική ευκαιρία, για όποιον θέλει να συμμετέχει στον Αγώνα της Χρυσής Αυγής για πρώτη φορά, να λάβει μέρος στην πιο ξεχωριστή εκδήλωση του Κινήματος.
Στο ακριβές σημείο όπου οι Θερμοπυλομάχοι έπεσαν μέχρις ενός υπερασπιζόμενοι τον Ελληνισμό και ολόκληρη την Ευρώπη από μια πολυφυλετική υπερδύναμη, όσοι ζωντανοί θα συγκεντρωθούμε ξανά, κρατώντας ψηλά τις Γαλανόλευκες και τον μελανέρυθρο Μαίανδρο. Με το μαχητικό πνεύμα που επιβάλει η Ιδεολογία μας, δείχνουμε στον σύγχρονο κόσμο πως μένει το Θάρρος άπαρτο και φρούριο η Τιμή!
Ιερό Πεδίο Θερμοπυλών – Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου – Ώρα 20:00
Επικοινωνήστε τηλεφωνικά για να κλείσετε θέση στα λεωφορεία αυθημερόν μετάβασης
από Αττική στο 693 683 7594
από Βόρεια Ελλάδα στο 698 298 6698
από Πελοπόννησο στο 698 202 9565
Γενικές πληροφορίες στο e-mail: info@antepithesi.gr
Δια ζώσης κρατήσεις από Θεσσαλονίκη: ανοιχτή λειτουργία πολυχώρου ΣΑΡΙΣΑ
Λεωνίδας. Το όνομα ενός από τους ήρωες του ευρωπαϊκού πολιτισμού που αντηχεί σε όλη την ιστορία.
Ο Λεωνίδας γεννήθηκε περίπου το 530 π.Χ., στη Σπάρτη, που ήταν τότε μια αυστηρά πειθαρχημένη κοινωνία με δομημένο κοινωνικό σύστημα. Ανατράφηκε στο διάσημο εκπαιδευτικό σύστημα της Σπάρτης των αγωγών με πρακτικές και εκπαίδευση αφιερωμένες στην ανάπτυξη επίλεκτων πολεμιστών. Αυτές οι πρακτικές περιλάμβαναν έντονες στρατιωτικές ασκήσεις, εκπαίδευση όπλων, αθλητισμό και κυνήγι. Η αντοχή και τα ανταγωνιστικά παιχνίδια ήταν σημαντικά γιατί τα περισσότερα ήταν ομαδικές δραστηριότητες, που απαιτούσαν πίστη και θυσίες για τη συλλογικότητα του αγώνα. Ο απώτερος σκοπός τους ήταν να παραχθούν επίλεκτοι στρατιώτες που θα έβαζαν τα συμφέροντα και τη διατήρηση της σπαρτιατικής φυλής πάνω από κάθε επιθυμία τους, ακόμα και τη ζωή τους.
Ο οπλίτης του τότε πολεμούσε τον εχθρό πρόσωπο με πρόσωπο με μία στρογγυλή χάλκινη ασπίδα, δόρυ, σιδερένιο κοντό ξίφος και ένα χοντρό, κυρτό σιδερένιο ξίφος. Η άλλη άμυνά του στη μάχη ήταν η φάλαγγα, που σήμαινε ότι η ασπίδα του αλληλεπικαλύπτονταν με αυτή του στρατιώτη δίπλα του σε σφιχτή γραμμή. Αυτό το τείχος των ασπίδων ήταν εξαιρετική προστασία εκτός κι αν ερχόταν μια επίθεση από τα πλευρά ή το πίσω μέρος.
Οι περισσότερες γνώσεις μας για τον Λεωνίδα προέρχονται από τον μυθικό Ηρόδοτο, τον πατέρα της ιστορίας, ο οποίος γεννήθηκε το 484 π.Χ. και του οποίου η ζωή ήταν σύγχρονη με πολλά από τα γεγονότα που περιγράφει. Αντλούσε από διάφορες πηγές και από ανθρώπους που γνώρισε στα ταξίδια του στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Μπορούμε να βρούμε την αλήθεια στα γραπτά του χάρη στους ισχυρισμούς του για την ανάμειξη των θεών σε θνητές υποθέσεις. Η αφήγηση του για τους Ελληνοπερσικούς Πολέμους βγαίνει αληθινή χάρη στα αρχαιολογικά ευρήματα που επιβεβαίωσαν επανειλημμένα την εκδοχή του για τα γεγονότα.
Ο αρχαίος κόσμος, όπως τώρα
με τον δικό μας, διχάστηκε από αντικρουόμενα φυλετικά συμφέροντα. Εκείνη την εποχή, η Ελλάδα δεν ήταν όπως τη γνωρίζουμε σήμερα, αλλά αποτελούνταν από πολλές φυλετικές πόλεις-κράτη, από τις οποίες η Σπάρτη και η Αθήνα είχαν τη μεγαλύτερη επιρροή. Ενώ ήταν αντίπαλοι σε πολλούς τομείς, ενώθηκαν όταν υπήρχε εξωτερική απειλή. Τον πέμπτο αιώνα π.Χ., αυτό παρουσιάστηκε από την απέραντη Περσική Αυτοκρατορία, εναντίον της οποίας η Σπάρτη και η Αθήνα πολέμησαν δύο φορές, μία, νικηφόρα στον Μαραθώνα εναντίον του βασιλιά Δαρείου, τη δεύτερη φορά κατά του βασιλιά Ξέρξη από ξηρά και θάλασσα.
Ο Θεός-Αυτοκράτορας γνωστός ως Ξέρξης, ήθελε να φτάσει στην Αττική, που τότε ελεγχόταν από την Αθήνα. Για να το κάνει, χρειάστηκε να βαδίσει νότια μέσω του παραλιακού περάσματος των Θερμοπυλών.
Ο ηρωικός Λεωνίδας ηγήθηκε ενός στρατού που προερχόταν από διάφορες πόλεις-κράτη, συνοδευόμενος από 300 Σπαρτιάτες, σε μια προσπάθεια να σταματήσει την προέλαση της Περσικής ορδής. Το σχέδιό του ήταν να διοχετεύσει τους Πέρσες μέσω των Θερμοπυλών και στις φάλαγγες του που περίμεναν. Όλα θα είχαν λειτουργήσει όπως σχεδιάστηκε, αλλά για έναν προδότη, που τους οδήγησε από άλλη οδό που τους επέτρεψε να περικυκλώσουν και να επιτεθούν στους πολεμιστές του Λεωνίδα από τα πλάγια και από πίσω, όλα χάθηκαν, αναιρώντας έτσι την αμυντική δύναμη της φάλαγγας. Ο Λεωνίδας διέταξε την υποχώρηση των Πελοποννησίων των οποίων ήταν αρχηγός για να σώσει τις ζωές τους.
Ωστόσο, ο Λεωνίδας και οι θρυλικοί 300 του παρέμειναν, μαζί με μερικούς Θηβαίους και Θεσπιείς, για να πολεμήσουν την πολύ μεγαλύτερη Περσική ορδή. Η Σπαρτιατική φιλοσοφία ήταν ότι η απόλυτη ατίμωση ήταν η υποχώρηση ή η παράδοση, και η μεγαλύτερη δόξα ήταν να πεθάνεις στο πεδίο της μάχης για την υπηρεσία της Σπάρτης και των Θεών. Αν και ο Ξέρξης προσφέρθηκε να σώσει τη ζωή των εναπομεινάντων ανδρών, αν καταθέσουν τα όπλα και συμφωνούσαν να γίνουν σκλάβοι, ο Λεωνίδας απάντησε: «Ελάτε να τα πάρετε» – οι λέξεις αυτές κοσμούν την πλίνθο του αγάλματος του στις Θερμοπύλες. Όλοι σφαγιάστηκαν, μαζί και ο Λεωνίδας.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, οι λευκοί Ευρωπαίοι χρειάζονται παραδείγματα τέτοιου ηρωισμού για το κοινό καλό. Η ηρωική θυσία του Λεωνίδα είναι αδιαμφισβήτητη. Ενώ δεν μπόρεσε να εμποδίσει την Περσική ορδή να κινηθεί προς την Αθήνα, το μοντέλο θάρρους του Λεωνίδα οδήγησε την Ελλάδα στην νίκη ενάντια στην Περσική Αυτοκρατορία και γι αυτό τιμάται ως ήρωας μέχρι σήμερα.
Τώρα και για πάντα, οι αυτόχθονες φυλές της Ευρώπης τον τιμούν.