9η Μαΐου: Μια διπλή επέτειος με πολλαπλά μηνύματα
Παρατηρώντας τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, σε έναν κόσμο χρεοκοπημένο ηθικά και ολότελα απογυμνωμένο από γνήσιες αξίες και ηρωικά ιδανικά ζωής, διαπιστώνεται η απελπισμένη προσπάθεια ενός υπερεθνικού πλουτοκρατικού κατεστημένου να “γαντζωθεί” από κίβδηλα σύμβολα και ιστορικές λαβές κενές περιεχομένου, προκειμένου να νομιμοποιήσει στα μάτια των λαών την αναγκαιότητα της ίδιας του της ύπαρξης. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί και η πρώτη επέτειος των ημερών, κατά την οποία συμπληρώνονται 75 έτη από την συνθηκολόγηση της ηττηθείσας Γερμανίας κατά τον Β’ Π.Π.. Η συγκεκριμένη ημέρα δίνει την ευκαιρία στους πάσης φύσεως διεθνιστές, εκπροσώπους της παγκοσμιοποιήσεως, φιλελεύθερους και κομμουνιστές, να γιορτάσουν υποκριτικά τον τερματισμό ενός πολέμου που οι ίδιες αυτές δυνάμεις υπεκίνησαν.
Παρά τις αξιόλογες προσπάθειες διαφόρων εθνικιστικών κινήσεων ανά την Γηραιά Ήπειρο κατά περιόδους, έως και την λαμπρή ανάδυση του κινήματος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ το σύστημα είχε εφησυχαστεί πως ξεμπέρδεψε “μια και καλή” με την πολιτική ενσάρκωση της αθανάτου ρήσεως του σπουδαίου φιλοσόφου της αρχαιότητος, ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας, Ζήνωνος η οποία διακηρύσσει το “ομολογουμένως τη φύσει ζην”. Μια διακήρυξη ενάντια στις νεωτερικές επιταγές, που ως ντροπιαστικά σημεία των καιρών διαβρώνουν κατά βαθμούς τον άνθρωπο και τον υποβιβάζουν διαρκώς πνευματικά και πολιτισμικά. Για πολλά χρόνια, η ασυδοσία του καπιταλιστικού και τοκογλυφικού συστήματος, των τραπεζών-επικυρίαρχων, των νεοφιλελεύθερων, των δεξιών ακολούθων τους και των αριστερών-μαρξιστικών αρπακτικών, δεν έβρισκε κανένα αντίπαλο δέος. Όμως, παρά τις προσπάθειες των αφεντικών του κόσμου να οικοδομήσουν έναν κόσμο υπό την απόλυτη και αιώνια κυριαρχία τους, οι Εθνικιστές είμαστε και πάλι στο προσκήνιο ενσαρκώνοντας τους χειρότερους εφιάλτες τους.
Με την πνευματική καθαρότητα που χαρακτηρίζει τον απόμακρο ιστορικό παρατηρητή και την ακριβοδίκαιη ματιά κάθε Εθνικιστή, δύναται να λεχθεί υπερήφανα και υπεύθυνα πως τα λάθη του παρελθόντος αλλά και οι μάχες των ανδρών μιας άλλης εποχής, θα γίνουν οδηγός για το μέλλον διατρανώνοντας την σημαντικότητα του Ιερού αγώνα μας ενάντια στις κάστες του σκότους και του μίσους. Οι αφυπνισμένοι αγωνιστές πανταχού της Ευρώπης, σε αντιδιαστολή με τα υποτακτικά σκύβαλα, τους εθελούσιους και μη σκλάβους του αντιφυλετικού και κεφαλαιοκρατικού συστήματος, βροντοφωνάζουμε: ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΧΑΡΑΚΩΜΑ! Από κοινού, ενάντια στον ορατό εχθρό που καταπιέζει έθνη και πατρίδες.
Όμως η ημέρα αυτή φέρνει και μια δεύτερη, πιο πρόσφατη, επέτειο. Σαν σήμερα στις 9 Μαΐου του 1956 σημάδεψαν την ιστορική πορεία του τόπου μας πρότυπα ζωής που αψήφησαν το σύριγμα της λήθης και του θανάτου με ανδρεία εφάμιλλη των πιο πιστών στρατιωτών της εθνικιστικής Ιδέας. Την ημέρα εκείνη, στο κέντρο των Αθηνών, οι αδίστακτες δυνάμεις καταστολής της δυτικόδουλης δεξιάς στράφηκαν κατά χιλιάδων Ελλήνων διαδηλωτών που αντιδρούσαν στις μεθοδεύσεις του αποικιοκράτη δυνάστη της Κύπρου Χάρντινγκ, ενώ είχε προηγηθεί και η καταδίκη σε θάνατο των αγωνιστών της ΕΟΚΑ Μιχαήλ Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου από τους Βρετανούς “συμμάχους μας”.
Στην δίνη της απαρχής ενός κόσμου διπολικού και ψυχροπολεμικού, οι ντόπιοι κομπραδόροι των υπερατλαντικών αφεντών του κράτους, έκλειναν επιδεικτικά τα μάτια τους στις θυσίες των παλληκαριών Εθνικιστών αντιστασιακών του Γεωργίου Γρίβα Διγενή, προς αποφυγήν της διαταραχής των σχέσεων (υποτέλειας) μεταξύ του ελλαδικού προτεκτοράτου των κεντρώων και δεξιών κυβερνητών, και των αγγλοαμερικάνων “νταβατζήδων”. Τα εθνικά συμφέροντα έμπαιναν σε δεύτερη και σε τρίτη μοίρα ενώ προτεραιότητα του καθεστώτος ήταν η εδραίωση ενός σάπιου πολιτικού συστήματος του οποίου οι εκπρόσωποι επηρέασαν επί τα χείρω τις κατοπινές εξελίξεις στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Μέρος των διαμαρτυρομένων κατευθυνόταν προς την βρετανική πρεσβεία και στην οδό Δραγατσανίου όπου είχαν στηθεί οδοφράγματα. Εκεί οι γενναίες μάχες των ανδρών της τιμής με τις αστυνομικές δυνάμεις του ψευτοεθνάρχη Καραμανλή, παρέδωσαν στην αιματοβαμμένη ιστορία του ενωτικού αγώνος πάνω από 250 τραυματίες και τρεις μάρτυρες που δολοφονήθηκαν από σφαίρες αστυνομικών έχοντας αψηφήσει τα… ”μετριοπαθή” κελεύσματα της “ρεαλιστικής πολιτικής” της εποχής (πολλές ομοιότητες με το σήμερα, ένα σήμερα Ιμίων και “συνεκμετάλλευσης”). Οι τρεις νέοι πέρασαν στο ανυπέρβλητο στάδιο της περίλαμπρης θυσίας για την εθνική ιδέα και την ολοκλήρωσή της, μολονότι 3 χρόνια μετά, ο μειοδότης πρωθυπουργός υπέγραφε τις προδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης Λονδίνου, που απετέλεσε λίαν αποφασιστικό χτύπημα στον Ελληνισμό του νησιού της Αφροδίτης.
Ιωάννης Κωνσταντόπουλος (21), Φραγκίσκος Νικολάου (23), Ευάγγελος Γερόντης (28): ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
Εμπνεόμενοι από αμφότερες τις ιστορικές πτυχές, τόσο της πανευρωπαϊκής έγερσης της εθνικιστικής κοσμοαντιλήψεως μέσα σε καιρούς κρίσεως, όσο και από την ανυποχώρητη στάση των Εθνικιστών ενάντια στις ξενόδουλες διαχρονικά κυβερνήσεις του δημοκρατικού τόξου, με το βλέμμα στραμμένο προς πατρίδες σκλαβωμένες μα συνάμα καρτερούσες την γλυκιά ελευθερία, οι απροσκύνητοι νέοι του Λαϊκού Συνδέσμου χαλυβδώνουμε την πίστη μας στα άφθαρτα από τον χρόνο ιδεώδη μας και εντατικοποιούμε τον αγώνα μας ενάντια στην σαθρή παγκοσμιοποίηση και τα ενταύθα δουλικά της!
