Οι εβραϊκές διδαχές για τα έθνη μέσα από τα πρωτότυπα κείμενα

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Μέση Ανατολή δημιούργησαν ένα (τεχνητό) κύμα φιλο-εβραϊσμού στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Μάλιστα, η τάση αυτή ενδύεται συχνά τον μανδύα ενός ξενόφερτου συντηρητισμού, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται το μόνο που σκοπεύει να συντηρήσει είναι το κράτος του Ισραήλ. Έτσι, γέμισαν τα κοινωνικά δίκτυα με μηνύματα αλληλεγγύης προς το εβραϊκό κράτος και τα (παράνομα) πυρηνικά του όπλα. Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε κατά πόσο ο εβραϊσμός τρέφει εξίσου αλληλέγγυα αισθήματα προς τους λαούς των επίδοξων συμμάχων του. Οι θρησκευτικές διδαχές για κάθε πληθυσμιακή ομάδα, είναι ένα βασικό πολιτισμικό στοιχείο που καθορίζει διαχρονικές συμπεριφορές.

Το Ταλμούδ είναι το βασικό κείμενο του Ιουδαϊσμού και αποτελεί την κύρια πηγή του σύγχρονου εβραϊκού θρησκευτικού νόμου και της εβραϊκής θεολογίας. Συντάχθηκε έως και 5 αιώνες μετά την γέννηση του Χριστού ως μια συλλογή διδαχών των ραβίνων, και θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαχρονικά αποτέλεσε μια απάντηση στην Καινή Διαθήκη του Χριστιανισμού. Σύμφωνα με τους ίδιους τους Εβραίους, το Ταλμούδ αποτελεί κέντρο της εβραϊκής ζωής, θεμελιώδες στοιχείο της εβραϊκής σκέψης και οδηγός για την καθημερινή ζωή των απανταχού Εβραίων, ανεξαρτήτως επί μέρους δογματικών διαφορών.

Εδώ και αρκετά χρόνια κυκλοφορούν ήδη ισχυρισμοί για μια σειρά από πράγματα που φέρονται να αναγράφονται στο Ταλμούδ σε βάρος των goyim (ενικός: goy), των εθνικών, των ειδωλολατρών, των απίστων – όλοι αυτοί οι όροι αφορούν εξίσου κάθε μη Εβραίο, στο παρόν κείμενο χάρη συντομίας και ακρίβειας, θα χρησιμοποιείται η πρώτη εβραϊκή λέξη. Ωστόσο, εάν κανείς εκθέσει αυτή την πληροφορία σε οποιονδήποτε Εβραίο (ή φιλό-Εβραίο), αυτός κατά πάσα πιθανότητα θα σπεύσει να αρνηθεί τα πάντα. Έτι περαιτέρω, εάν έχει τις απαραίτητες γνώσεις μπορεί να ανατρέξει στα αναφερόμενα Ταλμουδικά βιβλία, και αφού δήθεν ψάξει το απόσπασμα, θα απαντήσει κάτι του τύπου «Βλέπεις; Δεν υπάρχει! Απλώς λες ψέματα για να επιτεθείς σε εμάς τους φτωχούς Εβραίους, ρε αντισημίτη! Τράβα δώρισε στο πλησιέστερο μουσείο ολοκαυτώματος ως αποζημίωση».

Το πρόβλημα με τις αγγλικές αναφορές του διαδικτύου, είναι ότι οι διαδιδόμενες συλλογές τέτοιων αποσπασμάτων αποτελούν περιληπτικές παραφράσεις των όσων λέει ή υπονοεί το αρχικό κείμενο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το ακριβές απόσπασμα του κειμένου έχει τροποποιηθεί σε νεότερες μεταφράσεις του Ταλμούδ για να αποφευχθεί η διάδοση του. Η ελληνική πραγματικότητα είναι ακόμα χειρότερη, καθώς το συγκεκριμένο ζήτημα μονοπώλησαν για πολλά χρόνια κάποιοι γραφικοί τύποι (που κάποτε φιλοξενούνταν σταθερά σε τηλεπαράθυρα) οι οποίοι μπερδεύουν το Ταλμούδ με την Παλαιά Διαθήκη, προσκολλούν στο ζήτημα δικές τους τραγελαφικές θεωρίες ή ακόμα υιοθετούν αποσπάσματα του σαν ορθά(!) απλά για να κονομήσουν από έναν «πιασάρικο» τίτλο. Έτσι, οι ισχυρισμοί περί του ταλμουδικού μίσους καταλήγουν να απορρίπτονται συλλήβδην σαν fake news.

Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε μερικούς μόνο ισχυρισμούς αυτού του είδους και θα ελέγξουμε το αρχικό κείμενο για να επιβεβαιώσουμε εάν το Ταλμούδ λέει όντως αυτά τα πράγματα ή όχι. Τυχόντες επίδοξοι αντιρατσιστές μηνυτές μπορούν να εγκαταλείψουν την σελίδα από τώρα, καθώς δεν σκοπεύουμε να σχολιάσουμε τα αυτούσια αποσπάσματα (όποιος έχει μάτια βλέπει) παρά μόνο προσθέτουμε κάποιες ιστορικές και ερμηνευτικές επεξηγήσεις, βασισμένες και αυτές σε σχόλια γνωστών εβραϊκών πηγών. Επιπλέον, επιλέξαμε να διατηρήσουμε τις παραπομπές στην αγγλική γλώσσα. Έτσι, με μια απλή αντιγραφή σε οποιαδήποτε μηχανή αναζήτησης μπορεί κανείς εύκολα να ελέγξει την εγκυρότητα της μετάφρασης από τις ίδιες τις εβραϊκές ιστοσελίδες.

Μπροστά στο βάρος της αποκάλυψης, κάποιοι πιθανότατα θα πουν ότι όσα αναφέρονται σε αυτά τα αποσπάσματα είναι απλώς προσωπικές απόψεις ορισμένων ραβίνων. Αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται εύκολα εκ των προτέρων. Αυτές οι «προσωπικές απόψεις», και η νοοτροπία που τις δημιουργεί, είναι αρκετά προβεβλημένες ώστε να εμφανίζονται σε κάτι που θεωρείται ιερή συλλογή, συχνά αδιαμφισβήτητη ή εκτιμώμενη σαν απολύτως λογική και σοφή ακόμα και από μη θρησκευόμενους Εβραίους. Άλλωστε, τέτοιες θέσεις δεν μπορούν να γεννηθούν παρά μόνο μέσα από μια ευρέως διαδεδομένη περιφρόνηση, η οποία επιδεικνύεται μέχρι σήμερα.

Οι goyim πρέπει να αφήνονται να πεθάνουν
(Abodah Zarah 26b)

Σε αυτό το απόσπασμα, οι ραβίνοι συζητούν το τι διδάσκουν οι γραφές στην περίπτωση που βρεθούν απέναντι σε κάποιον άνθρωπο εγκλωβισμένο σε χαράδρα. Οι ανιστόρητοι και αθεολόγητοι μιμητές του αμερικάνικου ψευδο-συντηρητισμού, που ομιλούν για «ιουδαιοχριστιανικές αξίες», ας αντιπαραβάλλουν απλά τις παρακάτω Ιουδαϊκές διδαχές με την Χριστιανική παραβολή του «Καλού Σαμαρείτη».

Ο ραβίνος Ιωσήφ σκέφτηκε να πει, σχετικά με όσα διδάχθηκαν ότι στην περίπτωση των goyim και των βοσκών¹, δεν είναι κανείς υποχρεωμένος να τους βγάλει από ένα λάκκο, αν και δεν χρειάζεται ούτε να τους πετάξει σε αυτόν. Συμπλήρωσε, ότι μόνο επί πληρωμή επιτρέπεται να τους βγάλει εξαιτίας της εκδικητικότητας [που μπορεί να αποκτήσουν τα θύματα].
Ο Abaye, ωστόσο, του είπε πως και σε αυτή την περίπτωση, ένας Εβραίος, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει δικαιολογίες όπως «Πρέπει να τρέξω στον γιό μου που ανέβηκε στην στέγη» ή «Πρέπει να προλάβω μια συνάντηση στο δικαστήριο». Όσο ένας Εβραίος μπορεί να βρει αφορμή για να μην βοηθήσει τον goy δεν υπάρχει λόγος να τον σώσει από τον λάκκο. Ο ραβίνος Abbahu επεσήμανε στον ραβίνο Johanan: Οι goyim και οι βοσκοί δεν χρειάζεται να σωθούν, αν και δεν πρέπει να πεταχτούν, αλλά οι αιρετικοί, οι πληροφοριοδότες και οι αποστάτες² πρέπει να πεταχτούν και δεν χρειάζεται να σωθούν. […]
Ο Δάσκαλος είπε: μπορούν να πεταχτούν και δεν χρειάζεται να σωθούν. Αφού λοιπόν μπορούν να πεταχτούν τότε τι νόημα έχει να λέμε ότι δεν χρειάζεται να σωθούν; Απάντησε ο ραβίνος Joseph bar Hama στο όνομα του ραβίνου Esheth: Έχει νόημα, διότι ότι εάν υπάρχει κάποιο σημείο όπου ο goy μπορεί να πατήσει και να βγει από τον λάκκο, μπορεί κανείς να το καταστρέψει, δίνοντας σαν αιτία της πράξης του την αποτροπή των ζώων που ίσως πέσουν από εκεί. Ο Raba και ο ραβίνος Ιωσήφ είπαν και οι δύο: Έχει νόημα, διότι αν υπάρχει ένας βράχος δίπλα στο άνοιγμα του λάκκου, μπορεί κανείς να καλύψει την διέξοδο με αυτόν, λέγοντας ότι το κάνει για την ασφάλεια των διερχόμενων ζώων. Ο Rabina είπε: Έχει νόημα ακόμα διότι αν υπάρχει μια σκάλα εκεί κοντά, μπορεί να την πάρει, λέγοντας, «την θέλω για να κατεβάσω τον γιο μου από μια στέγη».

¹Η κοινωνική τάξη των βοσκών μικρών ζώων θεωρείται υποδεέστερη από τους Εβραίους, ανεξαρτήτως καταγωγής. Πρόκειται για τους βοσκούς που εμφανίζονται στην Καινή Διαθήκη να υποδέχονται πρώτοι τον Ιησού Χριστό κατά την γέννηση του («Η προσκύνησις των ποιμένων»), ακολουθούμενοι από τους εκ Περσίας (άρα goyim) ηλιολάτρες μάγους.
²Όσοι εκ των πρώτων Χριστιανών προέρχονταν από το Ισραήλ (όπως οι Απόστολοι) εμπίπτουν στην κατηγορία των αποστατών που πρέπει να ριχτούν στον λάκκο

Η μοιχεία δεν τιμωρείται όταν γίνεται σε βάρος μη Εβραίου
(Sanhedrin 52b)

Οι Ραβίνοι μας δίδαξαν: Και αυτός που διαπράττει μοιχεία με τη γυναίκα ενός άλλου άνδρα, ακόμη και αυτός που διαπράττει μοιχεία με τη γυναίκα του πλησίον του, ο μοιχός και η μοιχαλίδα θα θανατωθούν οπωσδήποτε. «Ο άντρας» εξαιρεί τον ανήλικο. Η φράση «που διαπράττει μοιχεία με τη σύζυγο άλλου άνδρα» αποκλείει τη σύζυγο ενός ανηλίκου. Η φράση «ακόμη και αυτός που διαπράττει μοιχεία με τη γυναίκα του πλησίον του» αποκλείει τη σύζυγο ενός goy.

Ο Εβραίος πρέπει να εκμεταλλεύεται τα λάθη των goyim και να τους εξαπατά
(Bava Kamma 113b)

Το παρακάτω απόσπασμα παραθέτει πολλά παραδείγματα επιφανών ραβίνων για το πώς δεν υπάρχει καμία υποχρέωση δικαιοσύνης και ειλικρίνειας από Εβραίος προς μη Εβραίους. Στο τέλος μάλιστα αναφέρεται και ένα παράδειγμα των ψεμάτων μπορούν να χρησιμοποιηθούν αν η παρανομία του Εβραίου αποκαλυφθεί σε κάποιον goy.

Επιτρέπεται, ωστόσο, ένας Εβραίος να επωφεληθεί οικονομικά από το λάθος ενός goy, όπως στην περίπτωση που ο Σαμουήλ αγόρασε κάποτε από έναν goy ένα χρυσό σκεύος στην τιμή ενός χάλκινου, που ήταν τέσσερα δηνάρια, ενώ του άφησε ένα δηνάριο επιπλέον για να μην καταλάβει την απάτη. Ο ραβίνος Kahana αγόρασε κάποτε από έναν goy εκατόν είκοσι βαρέλια που υποτίθεται ότι ήταν εκατό, ενώ του άφησε παρομοίως ένα νόμισμα επιπλέον και του είπε: «Κοίτα που βασίζομαι σε σένα ότι όλα έγιναν σωστά». O Ravina μαζί με έναν goy αγόρασαν ένα δένδρο για να το κόψουν μαζί. Τότε είπε στον υπηρέτη του: Γρήγορα, φέρε μου το ξύλο κοντά στις ρίζες που είναι καλύτερης ποιότητας, γιατί οι goyim ενδιαφέρονται μόνο για την ποσότητα και δεν θα καταλάβει ότι παίρνεις τα καλύτερα κομμάτια. Κάποτε ο ραβίνος Ashi περπατούσε στο δρόμο, όταν παρατήρησε κλαδιά αμπέλου με ώριμα τσαμπιά σταφυλιών που κρέμονταν έξω από έναν αμπελώνα. Είπε στον υπηρέτη του: «Πήγαινε να δεις σε ποιόν ανήκουν τα σταφύλια. Αν ανήκουν σε goy, φέρε τα σε μένα, αλλά αν ανήκουν σε Ισραηλίτη μην μου φέρεις». Όμως, ένας goy έτυχε να βρίσκεται τότε στον αμπελώνα και έτσι κρυφάκουσε αυτή τη συζήτηση, οπότε του είπε: «Δηλαδή επιτρέπεται να κλέβεις την περιουσία ενός ειδωλολάτρη;» Ο ραβίνος απάντησε: «Ένας goy είναι συνήθως προετοιμασμένος να δεχτεί πληρωμή, ενώ ένας Ισραηλίτης γενικά δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί πληρωμή. Απλά δεν ήθελα να πάρω χωρίς να πληρώσω.»

Ο Εβραίος επιτρέπεται να ασκεί τοκογλυφία μόνο σε βάρος μη Εβραίων
(Bava Metzia 70b)

Δεν πρέπει κανείς να δεχτεί από έναν Ισραηλίτη ένα «σιδηρούν κοπάδι»¹, γιατί αυτό είναι τοκογλυφία. Αλλά τέτοια δάνεια μπορούν να γίνουν δεκτά προς τους goyim. Και μπορεί κανείς να δανειστεί χρήματα από αυτούς και να τους δανείσει χρήματα με τόκο. Και παρομοίως, όσον αφορά έναν goy που κατοικεί στη γη του Ισραήλ και τηρεί τους νόμους, μπορεί κανείς να δανειστεί και να του δανείσει χρήματα με τόκο, αφού δεν είναι Εβραίος.

¹Εγγυημένη επένδυση (παρόμοια του ενεχυροδανεισμού), συνήθως σε κοπάδια ζώων, στην οποία οι όροι της συναλλαγής υπαγορεύουν ότι αυτός που διαχειρίζεται το αντικείμενο αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη να αποπληρώσει την αξία του σε περίπτωση απόσβεσης ή απώλειας, αλλά λαμβάνει μόνο μέρος του κέρδους

Το να χτυπάς έναν Εβραίο είναι σαν να χτυπάς τον Θεό και πρέπει να τιμωρείται με θάνατο
(Sanhedrin 58b)

Ο ραβίνος Hanina είπε: Εάν ένας goy χτυπήσει έναν Εβραίο, είναι άξιος θανάτου, γιατί είναι γραμμένο «Κοίταξε τριγύρω, κι όταν είδε πως δεν ήταν εκεί κανείς, σκότωσε τον Αιγύπτιο και τον έκρυψε στην άμμο». Ο ραβίνος Hanina συμπλήρωσε: Αυτός που χαστουκίζει έναν Ισραηλίτη είναι σαν να είχε επιτεθεί στην Θεία Παρουσία, γιατί έτσι είναι γραμμένο.

Οι Εβραίοι μπορούν να παρακρατήσουν τους μισθούς των goyim
(Sanhedrin 57α)

Αλλά ο ραβίνος Aha, ο γιος του ραβίνου Ika απάντησε: Αυτό ισχύει για την παρακράτηση του μισθού από έναν εργάτη. Ένας goy από έναν άλλον, ή ένας goy από έναν Ισραηλίτη απαγορεύεται, αλλά ένας Ισραηλίτης από έναν goy επιτρέπεται.

Οι Εβραίοι επιτρέπεται να ληστεύουν και να βιάζουν goyim, δεν τιμωρούνται αν τους σκοτώσουν
(Sanhedrin 57α)

Όσον αφορά αυτόν που διαπράττει κλοπές και ληστείες αγαθών και ομοίως αυτόν που συνουσιάζεται με μια παντρεμένη όμορφη γυναίκα που αιχμαλώτισε στον πόλεμο, και ομοίως με όλες οι παρόμοιες ενέργειες, εάν γίνονται από goy σε άλλον goy, ή από έναν goy σε Εβραίο, τότε είναι απαγορευμένες. Αλλά αν ένας Εβραίος διαπράξει κάτι τέτοιο σε βάρος goy, τότε επιτρέπεται; […]
Επειδή οι δάσκαλοι ήθελαν να διδάξουν ότι εάν ένας Εβραίος διαπράξει κάτι τέτοιο εναντίον goy τότε είναι επιτρεπτό, δίδαξαν κατ’ αρχάς ότι για έναν goy απαγορεύεται. Εάν έλεγαν ότι ο goy πρέπει απλά να έχει ποινή θα σήμαινε ότι ο Εβραίος απλά απαλλάσσεται από την ποινή, γιατί αυτό θα ήταν το αντίθετο. Αυτό θα υπονοούσε ότι στην πραγματικότητα υπάρχει απαγόρευση και για αυτές τις πράξεις Εβραίων εναντίον goyim, και ότι απλώς απαλλάσσονται από την ευθύνη, κάτι που δεν ισχύει [αφού εξ αρχής επιτρέπεται]. Γι’ αυτό χρησιμοποιείται για τους goyim η λέξη «απαγορεύεται» αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους απαλλάσσει από τη θανατική ποινή.
Αλλά και όπου επιβάλλεται θανατική ποινή, δηλώνεται ρητά, οι διδάσκαλοι λένε: Για φόνο goy από goy ή Ισραηλίτη από goy, επιβάλλεται θανατική ποινή. Αλλά εάν ένας Εβραίος δολοφονήσει goy, απαλλάσσεται.

Όπως φαίνεται, οι ισχυρισμοί για το τι αναφέρει το Ταλμούδ για τους goyim (δηλαδή για κάθε Έλληνα αλλά και κάθε μη Εβραίο άνθρωπο αυτής της γης) δεν είναι κάποια ανόητη φαντασία. Αντίθετα, υπάρχουν πολλές ακόμα αναφορές αυτού του είδους που δεν συμπεριλαμβάνουμε λόγω της συνεχούς επανάληψης ίδιων «διδαχών», της ακατάσχετης βλασφημίας προς τον Χριστό και την Θεοτόκο (π.χ. στο Sanhedrin 67a και το τρισάθλιο Toledot Yeshu) αλλά και της τραγικής γελοιότητας του περιεχομένου τους (π.χ. γλαφυρές περιγραφές για το πως υποτίθεται ότι όλοι οι goyim είναι κτηνοβάτες, στο Abodah Zarah 22b). Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το Ταλμούδ δεν είναι παρά μια συλλογή από αστείες προσπάθειες να βρεθούν δικαιολογίες για κάθε απάνθρωπη συμπεριφορά που παραβαίνει καταφανώς τις 10 εντολές τις οποίες υποτίθεται ότι ακολουθεί ο Εβραϊσμός. Όμως αυτό το κείμενο φαίνεται πως έχει διαμορφώσει γενεές αιώνων, καθοδηγεί την πολιτική ενός (τουλάχιστον) κράτους και αμέτρητων οργανώσεων ανά τον κόσμο.

Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι σκοπός αυτής της έρευνας είναι να «διεγείρει μίσος» ή να δικαιολογήσει το οποιοδήποτε έγκλημα. Τουναντίον, αν οι Εβραίοι επιμένουν στην ορθότητα αυτών των πεποιθήσεων θα πρέπει να μας ευχαριστήσουν που συμβάλουμε στην ανάδειξη του πολιτισμού τους στο ελληνικό κοινό. Αν πάλι θέλουν να τις καταδικάσουν και να προχωρήσουν με διαφορετικό πρόσημο στην ιστορία, τότε τους δίδεται μια ιδανική ευκαιρία. Οι λιγοστοί Εβραίοι, κυριολεκτικά μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, που τόλμησαν μέχρι τώρα να αμφισβητήσουν την «ιερότητα» του κειμένου, διώχθηκαν και χαρακτηρίστηκαν «συνεργάτες των (νεο)ναζί».

Μέχρι τότε, οι Εθνικιστές αναγνώστες μας μπορείτε, την επόμενη φορά που κάποιος θα σας μιλήσει για «ιουδαιοχριστιανικές αξίες» ή σας αποκαλέσει «αντισημίτη», να αναφέρετε ένα από τα παραπάνω παραδείγματα χωρίς να δώσετε λεπτομέρειες. Εάν ο συνομιλητής σας είναι αρκετά αλαζόνας και προσπαθήσει να τα αρνηθεί, απολαύστε το παραλήρημα και την κατάρρευση του αφηγήματος του όταν του παρουσιάσετε τις παραπομπές και το αναλυτικό κείμενο.