Τι είναι οι «φασαίοι» και πως να μην γίνεις ένας από αυτούς
Στην σύγχρονη αργκό έχει προκύψει εδώ και χρόνια η έννοια του «φασαίου». Γενικότερα ως φασαίος λογίζεται άτομο το οποίο εντάσσεται με φαινομενική θέρμη σε κάποια πολιτιστική/πολιτική/ιδεολογική ομάδα, εμφανίζεται να ζει από αυτή και μόνο γι αυτή αλλά στην πραγματικότητα αγνοεί και δεν ενδιαφέρεται για την ουσία της (όταν υπάρχει) αφού αυτό που πραγματικά τον έχει προσελκύσει είναι μόνο «η φάση».
Το φαινόμενο των φασαίων στον εθνικισμό αναφέρεται σπανίως (έως ποτέ) αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι δυστυχώς, αν και αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό των “αναρχικών” και “εναλλακτικών” υποκουλτούρων, εμφανίζεται σποραδικά και στις τάξεις μας. Ο λόγος που πολλοί αποφεύγουν να αναφερθούν σε αυτή την κατηγορία ατόμων, εντοπίζεται στην ίδια τη υπόσταση αυτού που αποκαλείται «εθνικοπατριωτικός χώρος» (ή παρομοίως). Ο «χώρος» αυτός, φιλοξενώντας διάφορες αλλοπρόσαλλες γκρούπες και προσωπικότητες, αδυνατεί να εντοπίσει το εν λόγω φαινόμενο πρώτον διότι συχνά τρέφεται από αυτό και δεύτερον διότι πολλές φορές τα ίδια τα άτομα που αυτοπροβάλλονται σαν «παράγοντες» του δεν είναι τίποτα περισσότερο από φασαίοι οι ίδιοι.
«Εθνικιστές» φασαίοι είναι άτομα που όλοι όσοι δραστηριοποιούμαστε στον εθνικισμό έχουμε κάποια στιγμή, λίγο έως πολύ, γνωρίσει. Άτομα με δράση-πυροτέχνημα που θα ενταχθούν σε ήδη υπάρχουσες ομάδες (ή μπορεί να δημιουργήσουν δικές τους, χαρακτηριστικά βραχύβιες, μέσα στα social media), θα εμφανιστούν έτοιμοι να τα δώσουν όλα για «τον αγώνα» αλλά παρουσιάζουν πολύ σύντομα σημάδια εγωπάθειας και μανιώδους αυτοπροβολής που υποδεικνύουν ότι περισσότερο επιθυμούν να πάρουν παρά να δώσουν για την Ιδέα. Τα σημάδια αυτά είναι σχεδόν πάντα πανομοιότυπα: ακατάσχετη χρήση συμβόλων των οποίων την πραγματική αξία και ιστορία δεν γνωρίζουν, ακραία εκμετάλλευση της εθνικιστικής αλληλεπίδρασης σαν μέσο/χώρο κοινωνικοποίησής, συχνά ανύπαρκτα ενδιαφέροντα και κοινωνική ζωή πέρα από το διαδίκτυο και την ευκαιριακή συμμετοχή σε κάποιες (χωρίς ουσία και όραμα) «δράσεις», μανία με την ανάλωση σε διάφορα σιχαμερά αλληλοκαρφωματα «του χώρου», εύκολη και γρήγορη απογοήτευση και σχεδόν καμία επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα πέρα από τον προσωρινό «εθνικιστικό» μικρόκοσμο τους.
Κι όμως, διάφοροι ανύπαρκτοι γυρολόγοι αντλούν ευκαιριακό κοινό και μια κάποια ασθενική υπόσταση από αυτά τα ανώριμα και χαμηλής ποιότητας άτομα. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι το φαινόμενο να καταντά, σε ορισμένες περιπτώσεις, σχεδόν πλειοψηφικό σε έναν αέναο κύκλο που επιφέρει την προσέλκυση τέτοιων ατόμων στην Ιδέα και την απώθηση υγιώς σκεπτόμενων νέων οι οποίοι ερχόμενοι αντιμέτωποι με αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα στην καλύτερη περίπτωση καταλήγουν απλοί ανενεργοί παρατηρητές.
Οι φασαίοι λοιπόν, αν και αναπόφευκτη ίσως συνέπεια εποχών μαζικότητας, δεν μπορεί να θεωρούνται κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για να στελεχώσουν τις τάξεις ενός υγιούς Κινήματος. Οι φασαίοι σε αντίθεση με τους πραγματικούς Αγωνιστές θα εγκαταλείψουν στα δύσκολα αλλά και θα επιστρέψουν στα εύκολα. Συγκεκριμένα, όταν διαπιστώσουν ότι ο πραγματικός Εθνικισμός περισσότερο απαιτεί θυσίες και εργασία, παρά προσφέρει κοινωνική αναγνώριση και «ποζεριλίκι», τότε θα αναζητήσουν στέγη όπου αλλού θεωρήσουν ότι με ευκολία θα καλύψουν τις ψυχικές τους ελλείψεις.
Καθήκον του Έλληνα Εθνικιστή είναι να διαχωρίζει την ήρα από το σιτάρι στις συναναστροφές του, να επενδύει για την διάδοση της Ιδέας σε άτομα που μπορούν να γίνουν πραγματικά στρατιώτες του Εθνικισμού και όχι ψυχολογικοί μισθοφόροι. Οφείλουμε επίσης να ελέγχουμε συνεχώς τον εαυτό μας με στόχο την πραγματική αυτοβελτίωση και την αποβολή τυχών τέτοιων αντι-εθνικιστικών χαρακτηριστικών. Το τελευταίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της ιδεολογικής μελέτης, της ορθής γνώσης της κινηματικής ιστορίας και της προσήλωσης στο διαχρονικό τρίπτυχο του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος «ΠΙΣΤΕΥΕ, ΥΠΑΚΟΥΕ, ΠΟΛΕΜΑ».
Μ.Σ.
