Ομιλία με θέμα: «Η Επέτειος του «ΟΧΙ» και η Εποποιία του 40’»
Το Σάββατο, 27 Οκτωβρίου 2018, στην καθιερωμένη συνάντηση των μελών του Μετώπου Νεολαίας Αθηνών, σε μια αίθουσα κατάμεστη από νέους και νέες, πραγματοποιήθηκε ομιλία με αφορμή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, που αφορά την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις επί τελεσιγράφου που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940, στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, με αποτέλεσμα την είσοδο της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ηρωικός αγώνας της Ελλάδας εναντίον του Άξονα, ο οποίος έμεινε γνωστός ως το περίφημο «Έπος του Σαράντα», αποτελεί αναμφισβήτητα μια από τις ενδοξότερες σελίδες της ελληνικής ιστορίας.
Αφετηρία του Ελληνοϊταλικού πολέμου υπήρξε η άνοιξη του 1939, όταν τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αλβανία και διαφάνηκαν ξεκάθαρα τα επεκτατικά σχέδια του Μουσολίνι, με την ταυτόχρονη διατάραξη της πολιτικής και στρατιωτικής ισορροπίας στην περιοχή των Βαλκανίων. Με τους Ιταλούς να προβαίνουν στην δημιουργία διαφόρων επεισοδίων, αποκορύφωμα υπήρξε ο τορπιλισμός του πολεμικού πλοίου «Έλλη», στις 15 Αυγούστου του 1940.
Ακολούθως, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, η Ιταλική κυβέρνηση αποστέλλει τελεσίγραφο στην Ελλάδα, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το αποδίδει ιδιοχείρως στον Ιωάννη Μεταξά, απαιτώντας την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού Στρατού από την ελληνοαλβανική μεθόριο, με απώτερο σκοπό την κατάληψη στρατηγικών σημείων της Ελλάδος.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αφού αναγιγνώσκει το κείμενο, στρέφει το βλέμμα στον Ιταλό Πρέσβη και του απαντάει με την ιστορική φράση: «Alors, c’est la guerre», που σημαίνει «Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο», εκδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την αρνητική θέση επί των ιταμών ιταλικών αιτημάτων και προτιμώντας, σαφέστατα, την θυσία από την υποδούλωση. Ήταν η στιγμή εκείνη, που ο μεγάλος Εθνικός Ηγέτης Ιωάννης Μεταξάς, γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο αγαθό από την ελευθερία, είχε εκφράσει σε μια μόνο λέξη την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαϊκού αισθήματος και την άρνηση υποταγής του. Δυο ώρες μεσολαβούν από την επίδοση του τελεσίγραφου και ξεκινάει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος με την εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, σε συνασπισμό με την Αλβανία, και την Ελλάδα αμυνόμενη να εμπλέκεται στον πόλεμο.
Είναι γεγονός ότι η απόκρουση της ιταλικής εισβολής από τον Ελληνικό Στρατό αποτέλεσε ταυτόχρονα την πρώτη νίκη των Συμμάχων κατά των Δυνάμεων του Άξονα στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ουσιαστικά, η σημασία του Ελληνοϊταλικού Πολέμου συνίστατο κυρίως στον ευρύτερο αντίκτυπο που είχε στον κόσμο, με το παράδειγμα μιας «μικρής» και «φτωχής» χώρας που πολέμησε για την τιμή και την αξιοπρέπεια της, γεγονός που ενθάρρυνε και ενέπνευσε και άλλους λαούς που είχαν απολέσει την ελευθερία τους.
Ωστόσο, επηρέασε γενικότερα την έκβαση ολόκληρου του πολέμου, όντας καθοριστική για την ήττα των Γερμανών στο ανατολικό μέτωπο. Συγκεκριμένα, η εμπλοκή της Γερμανίας στον πόλεμο αυτό και οι ευρύτερες επιχειρήσεις στα Βαλκάνια που υποχρεώθηκε να διενεργήσει, στάθηκε η κυριότερη αιτία για την αναβολή της ενάρξεως της επιθέσεως εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης. Οι συνέπειες της αναβολής αυτής υπήρξαν κρισιμότατες για τους Γερμανούς, καθώς επήλθε ο βαρύτατος ρωσικός χειμώνας, πριν προφτάσουν να επιτύχουν αποφασιστικά χτυπήματα, με τον χρόνο έκτοτε να λειτουργεί εις βάρος τους, έως την τελική ήττα στην Μάχη της Μόσχας.
Το μεγάλο «ΟΧΙ», λοιπόν,ενάντια στον ξένο κατακτητή το είπε δια στόματος του Έλληνα Πρωθυπουργού ο ελληνικός λαός, πολεμώντας με αξεπέραστο ηρωισμό και αυτοθυσία, με την απάντηση αυτή να αποτελεί το αποκορύφωμα τεσσάρων ετών σοφής προετοιμασίας τόσο του στρατού και του οπλισμού του, όσο και ίδιου του ελληνικού λαού, μέσω της ηθικής προπαρασκευής του. Οι Έλληνες πολέμησαν υπέρ βωμών και εστιών, υπέρ πατρίδος, κι όχι κατά του οποιουδήποτε πολιτεύματος.
Ήταν μια απόφαση που ο Ιωάννης Μεταξάς έλαβε, έχοντας το σθένος να επωμιστεί, με προσωπική του ευθύνη, το χρέος απέναντι στην Ιστορία και την Ψυχή του Έθνους. Η γενιά του ’40 απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι το ιερό πάθος για την ελευθερία της Πατρίδας είναι υπέρτατο καθήκον όλων των Ελλήνων, που επανειλημμένα το έχουν αποδείξει κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ύπαρξης τους. Ο επικός αγώνας των Ελλήνων στα βουνά της Πίνδου παραμένει στην ιστορία ως σημείο αναφοράς και τιμής.
Έτσι και εμείς, παραμένοντας πιστοί στις αξίες και τα ιδανικά του Ελληνικού Έθνους, βροντοφωνάζουμε «ΟΧΙ» σε όσους επιθυμούν την υποδούλωση της Πατρίδας μας.
